De Olympische Spelen zijn gestart. Ook dit keer weer voorafgegaan door de nodige problemen met planning en budgetten. Met als één van de grootste knelpunten de Baai van Guanabara, waar onder meer de roeiwedstrijden worden gehouden. Deze baai is sterk vervuild met rioolwater en afval. De stad was niet in staat de beloofde 80% verbetering op tijd te realiseren.
Afgelopen zomer had ik zelf even een kleine baai van Guanabara in huis. Na een lange nachtelijke rit door flinke onweersbuien kwam ik thuis en stapte ik in de hal in een grote plas water. De riolering had de hoeveelheid regen die in korte tijd was gevallen niet kunnen verwerken en het regenwater was via de wc mijn hal ingelopen. Gelukkig alleen maar regenwater en wat bladeren.
De gemeente gaf geen soelaas op mijn klachten, dus ben ik zelf maar gaan nadenken over hoe ik dit in de toekomst zou kunnen voorkomen. Blijkbaar is mijn wc op dit moment het punt met de makkelijkste uitweg voor het water als de druk in het riool te hoog oploopt. Om dit te voorkomen zou ik dus ergens in het systeem een nieuw punt moeten maken waar het water weg kan stromen. Daarvoor moest ik wel weten hoe de afvoer loopt en dat is simpel op te zoeken zou je zeggen. Mijn gemeente heeft de bouwtekeningen online dus kun je daaruit zien hoe de afvoer loopt, maar zoals het op de kaart staat is het niet altijd de praktijk. Dat hadden we al eens eerder ondervonden toen we de afvoer van het terrasdak op de riolering wilden aansluiten. Bleek dat er was bezuinigd tijdens de bouw en de afvoerpijp wel bij de buren maar niet bij mij was aangelegd. Op goed geluk heb ik dus maar een bladvanger geplaatst onderaan de regenpijp, hopelijk is daarmee mijn probleem opgelost.
De exacte ligging van kabels en leidingen moet worden geregistreerd, daarvoor is de Wet informatie-uitwisseling ondergrondse netten (WION) ingevoerd. De betrouwbaarheid van deze informatie blijft echter een punt van aandacht. Niet alleen omdat oude gegevens soms lastig over te zetten zijn (bijvoorbeeld doordat op verschillende manieren werd ingemeten), maar ook doordat de ligging van kabels en leidingen kan veranderen door grondzettingen, ophoging of afgraving.
Niet alleen de informatie over kabels en leidingen kampt met problemen rondom betrouwbare data. De snelle ontwikkeling van de ICT maakt het soms lastig bijbenen voor de databeheerders. Er wordt steeds meer data gedeeld, maar de betrouwbaarheid blijft een punt van aandacht. Hopelijk gaat het toekomstige Informatiehuis Bodem en Ondergrond hierbij helpen. Deze krijgt onder meer als taak de aangeleverde data te verifiëren, en dient daarmee als een digitale ‘bladvanger’ voor bodeminformatie. Het is echter van belang dat alle partijen in de informatieketen de kwaliteit van data helpen verbeteren. Door te werken met standaarden en protocollen kunnen ook bronhouders en leveranciers meewerken aan een kwaliteitsverbetering. Het beschikbaar maken van betrouwbare data is voor ons allen van belang, laten we samen werken om een digitale baai van Guanabara te voorkomen.
Deze column is gepubliceerd in de nieuwsbrief ‘Bodemnieuws’ van 18 augustus 2016.